ਹਿੰਦੋਸਤਾਨ ਦੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਗ਼ਦਰ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਕੇਂਦਰੀ ਕਮੇਟੀ ਦਾ ਬਿਆਨ, 14 ਅਗਸਤ 2024
ਭਾਰਤ 15 ਅਗਸਤ 1947 ਨੂੰ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਸ਼ਾਸਨ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋਇਆ। ਪਰ ਸਾਡੇ ਮਜ਼ਦੂਰ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਅਤੇ ਜਬਰ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਨਹੀਂ ਹਨ।
ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸ਼ਾਸਨ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਮਤਲਬ ਭਾਰਤੀ ਬੁਰਜੂਆਜ਼ੀ ਲਈ ਆਪਣੀ ਦੌਲਤ ਵਧਾਉਣ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ਵ ਸ਼ਕਤੀ ਵਜੋਂ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਭਾਰਤੀ ਸਰਮਾਏਦਾਰ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਅਮੀਰ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਗਿਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉੱਥੇ ਸਾਡੇ ਕਰੋੜਾਂ ਕਿਰਤੀ ਲੋਕ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਗਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।
ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਸ਼ਾਸਨ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨੇ ਜਾਤ-ਆਧਾਰਿਤ ਵਿਤਕਰੇ ਅਤੇ ਫਿਰਕੂ ਹਿੰਸਾ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਧਰਮ, ਜਾਤ, ਨਸਲ ਜਾਂ ਕਬਾਇਲੀ ਪਛਾਣ ਦੇ ਆਧਾਰ ‘ਤੇ ਹਿੰਸਕ ਹਮਲਿਆਂ ਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਔਰਤਾਂ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਅਤੇ ਸਰੀਰਕ ਹਮਲਿਆਂ ਦੇ ਡਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਦੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਵਰਗ ਨੂੰ ਹੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਲਾਭ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਇਹ ਹੈ ਕਿ 77 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸਿਆਸੀ ਸੱਤਾ ਬੁਰਜੂਆਜ਼ੀ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈ ਸੀ। ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਬਸਤੀਵਾਦੀਆਂ ਨੇ 1947 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਬੁਰਜੂਆਜ਼ੀ ਨਾਲ ਸਮਝੌਤਾ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਜੋ ਬਸਤੀਵਾਦ ਵਿਰੋਧੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਇਨਕਲਾਬ ਵਿੱਚ ਨਾ ਬਦਲ ਜਾਵੇ।
1940 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦਾ ਅੱਧ ਉਹ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਇਨਕਲਾਬ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧ ਰਹੇ ਸਨ। ਨਾਜ਼ੀ ਫਾਸ਼ੀਵਾਦ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਉੱਤੇ ਜਿੱਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਪੂਰਬੀ ਯੂਰਪ ਦੇ ਕਈ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਮਜ਼ਦੂਰ ਜਮਾਤ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਮੋਹਰੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਲੋਕ-ਜਮਹੂਰੀ ਰਾਜਾਂ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਕੈਂਪ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕਈ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਰਾਜ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਨਵੇਂ ਆਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ ਸਮਾਜਵਾਦ ਵੱਲ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ। ਤੇਲੰਗਾਨਾ ਅਤੇ ਤੇਭਾਗਾ ਵਿੱਚ ਕਿਸਾਨ ਵਿਦਰੋਹ ਅਤੇ 1946 ਵਿੱਚ ਜਲ ਸੈਨਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਬਗਾਵਤ ਦੇ ਨਾਲ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਉਦਯੋਗਿਕ ਕਾਮਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਹੜਤਾਲਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲਹਿਰ ਅੱਗੇ ਵਧ ਰਹੀ ਸੀ।
ਇਨਕਲਾਬ ਦੇ ਸਾਂਝੇ ਡਰ ਨੇ ਬਰਤਾਨਵੀ ਸਾਮਰਾਜੀਆਂ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਸਰਮਾਏਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਬਰਤਾਨਵੀ ਹਾਕਮਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਾਮਰਾਜੀ ਗਲੋਬਲ ਹਿੱਤਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਲਈ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਦੋ ਹਿੱਸਿਆਂ – ਹਿੰਦੂ ਬਹੁਲ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਅਤੇ ਮੁਸਲਿਮ ਬਹੁਲ ਪਾਕਿਸਤਾਨ – ਵਿੱਚ ਵੰਡਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਅਤੇ ਮੁਸਲਿਮ ਲੀਗ ਨਾਲ ਵੱਖੋ-ਵੱਖ ਵਾਰਤਾਵਾਂ ਰਾਹੀਂ, ਉਸਨੇ ਭਾਰਤੀ ਬੁਰਜੂਆਜ਼ੀ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਯੋਗੀ ਧੜਿਆਂ ਨੂੰ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸ਼ਕਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਤਰੀਕਾ ਮੰਨਣ ਲਈ ਮਨਾ ਲਿਆ। ਫਿਰਕੂ ਵੰਡ ਨੇ ਇਨਕਲਾਬ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਇੱਕਜੁੱਟ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਦਾ ਖੂਨ ਵਹਾਇਆ।
ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸ਼ਕਤੀ ਭਾਰਤੀ ਬੁਰਜੂਆਜ਼ੀ ਨੂੰ ਤਬਦੀਲ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਦੇ ਹਿੱਤ ਦਮਨਕਾਰੀ ਰਾਜ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣਾ ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਈ ਗਈ ਸ਼ੋਸ਼ਣਕਾਰੀ ਆਰਥਿਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਤੋਂ ਲਾਭ ਉਠਾਉਣਾ ਸੀ। ਪਿਛਲੇ 77 ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਰਾਜ ਅਤੇ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅਮੀਰ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਾਮਰਾਜਵਾਦੀ ਬੁਰਜੂਆਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਕਿਰਤੀ ਜਨਤਾ ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਿਤ ਰਹੀ ਹੈ।
ਬੁਰਜੂਆਜ਼ੀ ਦੇ ਆਗੂਆਂ ਨੂੰ ਮੌਜੂਦਾ ਰਾਜ ਦੇ ਜਮਾਤੀ ਚਰਿੱਤਰ ਬਾਰੇ ਸੱਚਾਈ ਛੁਪਾਉਣ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਉਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜ – ਭਾਵ ਨੌਕਰਸ਼ਾਹੀ, ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਸੈਨਾਵਾਂ, ਅਦਾਲਤਾਂ, ਜੇਲ੍ਹਾਂ, ਸੰਸਦ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਹੋਰ ਅਦਾਰੇ – ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਦੇ ਸਾਰੇ ਵਰਗਾਂ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਕਾਰਕ ਜਿਸ ਨੇ ਬੁਰਜੂਆਜ਼ੀ ਨੂੰ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨਾਲ ਧੋਖਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਉਹ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਲਹਿਰ ਅੰਦਰ ਉਹਨਾਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਨਿਭਾਈ ਗਈ ਭੂਮਿਕਾ ਹੈ ਜੋ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਅਤੇ ਸੰਸਦੀ ਜਮਹੂਰੀਅਤ ਬਾਰੇ ਭਰਮ ਫੈਲਾਉਂਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਨੇ ਸਮਾਜਵਾਦ ਦੇ ਪਾਰਲੀਮਾਨੀ ਮਾਰਗ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਇਆ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਇਨਕਲਾਬ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਹ ਭੁਲੇਖਾ ਫੈਲਾਇਆ ਹੈ ਕਿ ਮੌਜੂਦਾ ਰਾਜ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸ਼ੋਸ਼ਿਤਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ੋਸ਼ਿਤ ਵਰਗਾਂ ਦੇ ਹਿੱਤਾਂ ਦੇ ਤਾਲਮੇਲ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਕਾਰਲ ਮਾਰਕਸ ਨੇ ਜਿਸ ਸੱਚਾਈ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਜਿਸ ਦਾ ਜੀਵਨ ਅਨੁਭਵ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਰਮਾਏਦਾਰਾਂ ਦੇ ਹਿੱਤਾਂ ਦਾ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਹਿੱਤਾਂ ਨਾਲ ਮੇਲ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦਾ। ਸਰਮਾਏਦਾਰ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਕਰਕੇ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਲੁੱਟ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਕਰਕੇ ਆਪਣਾ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੁਨਾਫ਼ਾ ਕਮਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਕ ਧਰੁਵ ‘ਤੇ ਦੌਲਤ ਦਾ ਕੇਂਦਰੀਕਰਨ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਧਰੁਵ ‘ਤੇ ਗਰੀਬੀ ਸਰਮਾਏਦਾਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਦਾ ਅਟੱਲ ਨਤੀਜਾ ਹੈ।
ਰਾਜ ਕੋਈ ਅਜਿਹਾ ਅਦਾਰਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੋ ਸ਼ੋਸ਼ਿਕ ਅਤੇ ਸ਼ੋਸ਼ਿਤ ਵਰਗ ਦੇ ਹਿੱਤਾਂ ਦਾ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਹੋਵੇ। ਸ਼ੋਸ਼ਿਕਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ੋਸ਼ਿਤਾਂ ਦੇ ਹਿੱਤਾਂ ਦਾ ਮੇਲ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਰਾਜ ਇੱਕ ਜਮਾਤ ਦਾ ਰਾਜ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਦਾ ਸਾਧਨ ਹੈ, ਜਿਸ ਲਈ ਦੂਜੀਆਂ ਜਮਾਤਾਂ ਨੂੰ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਦਬਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਮੌਜੂਦਾ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਦਬਾ ਕੇ ਬੁਰਜੂਆਜ਼ੀ ਦਾ ਰਾਜ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਦਾ ਇੱਕ ਸਾਧਨ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਪਾਰਟੀ ਚੋਣ ਜਿੱਤ ਕੇ ਦੂਜੀ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਥਾਂ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਰਾਜ ਦਾ ਜਮਾਤੀ ਚਰਿੱਤਰ ਨਹੀਂ ਬਦਲਦਾ।
ਇਸ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚ ਜਨਤਾ ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ। ਇਹ ਬੁਰਜੂਆਜ਼ੀ ਹੀ ਹੈ ਜੋ ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਤੈਅ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੀ ਪੈਸੇ ਦੀ ਤਾਕਤ, ਮੀਡੀਆ ‘ਤੇ ਕੰਟਰੋਲ ਅਤੇ ਧਾਂਦਲੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਧਿਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਨਾਮ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਬੁਰਜੂਆਜ਼ੀ ਉਸ ਦੀ ਥਾਂ ਇੱਕ ਹੋਰ ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਪਾਰਟੀ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹੀ ਸਿਸਟਮ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੁਝ ਬਦਲ ਗਿਆ ਹੈ।
ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਕਿ ਕਿਸੇ ਬਦਲ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਵੋਟ ਦੇ ਕੇ ਮੌਜੂਦਾ ਸਿਸਟਮ ਅੰਦਰ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਹੱਲ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਹਾਨੀਕਾਰਕ ਭਰਮ ਹੈ। ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਮੌਜੂਦਾ ਰਾਜ ਕਾਇਮ ਰਹੇਗਾ, ਬੁਰਜੂਆਜ਼ੀ ਸੱਤਾ ਵਿੱਚ ਰਹੇਗੀ। ਕਿਰਤੀ ਲੋਕ ਲੁੱਟ-ਖਸੁੱਟ ਵਾਲੀ ਆਰਥਿਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਅਤੇ ਦਮਨਕਾਰੀ ਰਾਜ ਮਸ਼ੀਨਰੀ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣੇ ਰਹਿਣਗੇ।
ਜੋ 1947 ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਅੱਜ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਪੂੰਜੀਵਾਦ, ਬੁਰਜੂਆ ਰਾਜ ਅਤੇ ਸੰਸਦੀ ਜਮਹੂਰੀਅਤ ਸਮੇਤ ਸਮੁੱਚੀ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਟੁੱਟਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਰਾਜ ਦੇ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਰਾਜ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਸਿਆਸੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ ਮਿਹਨਤਕਸ਼ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਦੀ ਵੋਟ ਹਾਵੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਅਜਿਹਾ ਇਨਕਲਾਬ ਹੀ ਭਾਰਤੀ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਅਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰਵਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸਿਰਫ਼ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਰਾਜ ਹੀ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੀ ਗਾਰੰਟੀ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਦਿਵਸ 2024 ਦੇ ਮੌਕੇ ‘ਤੇ, ਹਿੰਦੋਸਤਾਨ ਦੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਗ਼ਦਰ ਪਾਰਟੀ ਸਾਰੀਆਂ ਅਗਾਂਹਵਧੂ ਤਾਕਤਾਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਰਾਜ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਦੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਇਕਜੁੱਟ ਹੋਣ ਦਾ ਸੱਦਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
ਆਓ, ਮੌਜੂਦਾ ਰਾਜ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਅਤੇ ਸੰਸਦੀ ਜਮਹੂਰੀਅਤ ਬਾਰੇ ਸਾਰੇ ਭਰਮਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰੀਏ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਬੁਰਜੂਆਜ਼ੀ ਦੀ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ!